اتصال لوله های کرتیوب دار و کاروگیت کوپلر دار به یکدیگر- هلدینگ سعادت

اتصال لوله های پلی اتیلنی کرتیوب دار

تاریخ: ۱۱ بهمن ۱۴۰۱

برای اتصال لوله های پلی اتیلنی کرتیوب دار و کاروگیت به یکدیگر لازم است با توجه به فشار داخلی و خارجی، آب‌بندی، حرکت طولی، مقاومت حلقوی و… را بررسی و سپس یکی از روش‌های اتصال را انتخاب کنید. در ادامه به معرفی،‌ نحوه اتصال و ویژگی‌های هر نوع اتصال به یکدیگر می‌پردازیم.

روش اتصال لوله های کرتیوب دار به یکدیگر

اتصال دو لوله کرتیوب دار به یکدیگر از مهم‌ترین مراحل اجرای یک خط لوله می‌باشد. لوله‌های کرتیوب دار گروه صنعتی سعادت توان بسپار به صورت کوپلر سرخود (یعنی به همراه یک نری و مادگی Socket and Spigot) تولید می‌شود و اتصال به ساده‌ترین روش ممکن صورت می‌گیرد.

اتصال لوله های کرتیوب دار به روش الکتروفیوژن

یکی از بهترین و رایج‌ترین روش‌های اتصال لوله های کرتیوب روش اتصال الکتروفیوژن می‌باشد زیرا در این روش مجموعه لوله ها یکپارچه می‌شوند. در روش اتصال الکتروفیوژن، سیم‌های جوشی که در طی فرآیند تولید لوله در داخل کوپلر قرار می‌گیرند، توسط دستگاه الکتروفیوژن گرم می‌شوند و در نتیجه دو قسمت نر و مادگی لوله ذوب شده و به یکدیگر متصل می‌شوند.

روش اتصال لوله‌های پلی اتیلنی کرتیوب دار

اتصال لوله های کرتیوب دار به روش اکستروژنی

در روش اتصال لوله های کرتیوب دار به یکدیگر به روش اکستروژن از دستگاه جوش اکستروژن برای اتصال انتهای لوله‌ها به یکدیگر استفاده می‌شود. مهمترین مزیت روش اتصال الکتروژنی نسبت به سایر روش ها امکان اجرا در قسمت داخلی و خارجی لوله می‌باشد.

اتصال لوله های پلی اتیلنی کرتیوب دار به روش اکستروژنی

اتصال لوله های کرتیوب دار به روش اکستروژنی با درز V شکل

این روش مشابه اتصال قبلی است، با این تفاوت که یک سیستم عایق و قابل اطمینان با درز V شکل است. درز V شکل به وجود آمده در اثر برداشتن مورب اجزای انتهای اتصال به وجود می‌آید.

اتصال لوله‌های پلی اتیلنی کرتیوب دار به روش اکستروژنی با درز V شکل

اتصال لوله های کرتیوب دار به روش لب به لب با استفاده از المان گرمایی

در این روش اتصال، لبه های دو لوله توسط المنت حرارتی ذوب شده و به یکدیگر متصل می‌شوند. یکی از محدودیت های این روش عدم کارایی برای لوله های با ضخامت و قطر بسیار زیاد است. بر اساس استاندارد DVS2207 از این روش برای جوش لوله و اتصالات با حداکثر ضخامت ۱۵ میلی متر و قطرهای ۳۰۰ تا ۲۵۰۰ میلی متر استفاده می‌شود.

اتصال لوله های پلی اتیلنی کرتیوب دار به روش لب به لب با استفاده از المان گرمایی

اتصال لوله های کرتیوب دار به روش اتصال فلنجی

لوله‌ها توسط یک فلنج فولادی و یک واشر در انتها به هم متصل می‌شوند. یکی از مهمترین مزیت های این روش نسبت به روش های اتصال لوله ها به یکدیگر از طریق جوش، جداسازی آسان با بازکردن فلنج و استفاده مجدد از لوله‌ها می‌باشد.

اتصال لوله های پلی اتیلنی کرتیوب دار به روش اتصال فلنجی

اتصال لوله‌های کرتیوب دار به روش اتصال واشری

اتصال دو لوله به یکدیگر توسط واشر EPDM مقاطع نری و مادگی لوله های کرتیوب نیاز به مقاومتی حلقوی برابر با مقاومت حلقوی خود لوله می‌باشد.

اتصال لوله‌های پلی اتیلنی کرتیوب دار به روش اتصال واشری

تفاوت اتصال جوش الکتروفیوژن و جوش سر به سر

جوشکاری الکتروفیوژن روشی برای جوشکاری لوله ها و اتصالات پلی اتیلن است که در آن از اتصالات مخصوص با سیم مقاومت الکتریکی برای تولید گرمای ذوب سطوح جوش (لوله) استفاده می‌شود.

فرآیند الکتروفیوژن کمی با روش جوشکاری ذوب حرارتی متفاوت است. تفاوت اصلی در روش گرم کردن محل اتصال است. در روش جوشکاری ذوبی حرارتی از ابزارهای حرارتی برای گرم کردن سطوح لوله ها و اتصالات استفاده می‌شود اما در جوشکاری الکتروفیوژن گرما از طریق جریان الکتریکی در داخل تولید می‌شود.

این امر با استفاده از فلزات یا پلیمرهای رسانا در سطح مشترک ممکن می‌شود. در لوله های پلی اتیلن استحکام جوش ایجاد شده به روش الکتروفیوژن بیشتر از جوش لب به لب است. کوپلینگ الکتروفیوژن یکی از اتصالات رایج برای اتصال دو لوله پلی اتیلن به یکدیگر است.

جریان الکتریکی از طریق دستگاه جوش الکتروفیوژن و به کمک جعبه کنترل آن به دو سر اتصال متصل می‌شود. مانند روش‌های جوشکاری ذوبی حرارتی، در روش الکتروفیوژن نیز از انواع اتصالات زین و سوکت استفاده می‌شود.